Salamat sa Blogging

Naging mahalagang parte na ng buhay ko ang blogging. Kung tutuusin dati ayaw ko nito. Naisip ko kc ba't pa kelangan ipublicize ang public life mo? Ngayon ko lang naisip na malaki rin ang tulong nito sa akin. Nabubuhos ko kasi rito ang mga inner feelings ko, kabaliwan at kwentu-kwento tungkol sa buhay-buhay. Lalo kong nauunawaan ang sarili ko at di sinasadyang natututo sa mga bagay-bagay na hindi kailanman mababasa sa libro o mapapag-aralan sa eskwelahan. Nakakatuwang isipin na ang isang tulad ko na halos nakakababad nalang sa bahay ay may mararanasan din palang mga kakaiba at kakatwang pangyayari. Isang taong kahit nakakulong sa sariling mundo ay kaya pa ring nakagawa ng malanobelang mga posts, makapagnilay at makarelate sa totoong buhay. Di pala ganun kaboring ang buhay. Para rin itong series na madalas inaabangan sa tv. May comedy, adventure, drama, suspense, horror, action... minsan maakabuluhan, minsan walang katuturan... may bida, kontrabida, extra, supporters at syempre direktor... Kapag binabalikan ko mga entries ko para rin pala akong nagbabasa ng mala-Bob Ong na libro, yun nga lang ako ang may-akda. Nakapagtatakang di ko nailahad ng husto ang sarili ko sa luma kong handwritten diary. Ibang iba ang Tippie sa diary, malayo sa kin bilang blogger. Marahil nakakapagod ding magsulat at imposible ang no erasures. Para pa naman akong kahid ng manok magsulat pag nagsimula na umapaw ang ideas ko ng sunud-sunod. Di naman pwedeng i-slow mo kasi nalilimutan ko agad ang mga nais kong sabihin. Sa pagpipilit kong ayusin pa ang handwriting ko kaya siguro maraming kulang. Isa pa, masarap pala ang feeling na kahit papaano may kakwentuhan ka kahit kakarampot lang audience mo at di lang basta simpleng papel ang kausap mo. Di mo naman kc pwedeng ishare sa lahat ang diary mo, kc siguradong pagbalik sa yo punit-punit na yun. At least diba, may maiiwan ka pang alaala sa mundong ito kung sakali mang maglaho ka. Iiwan mo lang yung site url at pagnag-internet ang mga kapuso't kapamilya mo, presto! Alam na nila kung sino ka pala nung nasa mundong ibabaw ka pa. Kung meron ka man kinagalitan sa blog mo eh di na nila kaya pang maghiganti sa iyo kc wala ka na nga eh. Di rin nila ito masusunog o matatapon kahit mukhang basura pa ang laman ng mga sinulat mo. (Well, ewan ko lang sa blogspot kung hanggang kelan nila pananatilihing active ang account mo). Salamat sa blogging at ganun din sa mga taong nag-inspire sa aking gumawa ng sarili kong blog...

Salamat uli sa Diyos at nakatanggap kami ng maraming Mercury Drug gift checks. Mabait talaga si Lord. Di niya ako pinapabayaan. Alam niyang mahal rin ang maintenance ko kaya buti hanggang ngayon may mga mabubuting taong nagbibigay ng mga gamot. Malaking tulong yun para makatipid kami at makaipon. Di ko alam kung paano magpapasalamat ng konkreto dahil ang gusto ko mangyari pagdating ng araw ay maipakita ko sa kanila na ang taong tinulungan nila noon ay di lang naging mabuting tao, kundi may malayo na ring narating at naging kapakipakinabang na mamamayan upang di masayang ang kanilang generosity... Unti-unti kong narerealize na di natin dapat pwersahin ng husto ang mga sarili natin na makuha ang mga lahat ng kailangan natin sa buhay, dahil ang Diyos na ang bahalang mag-adjust para sa iyo. Yun ay kung magtitiwala lang tayo sa kanya. Patience lang. Anyway, God is our greatest provider.

*****

Nanonood me Forbidden Love. hehe!!! //^___^\\ Astig kasi ang mga Kumiho warriors. Ang Kumiho race pala ay galing sa angkan ng mga nine-tailed foxes, which reminds me of Naruto's kyuubi. Buti naman at may maganda na uling palabas sa gabi. Di ko lang gusto yung pagsisingit nila ng mga Tagalog na kanta sa gitna ng scenes. Okay sana kung pangcommercial lang pero wag naman sana nilang sirain ang original soundtrack ng palabas! Sus, ginagamit lang nila yun para bumenta yung kanta nila. Yan ang hirap minsan sa kanila, mag-eedit nga lang di pa ayusin... di maiiwasang personal na interes at ratings ang mahalaga sa kanila.


Si Kim Tae-hee as Mirian of Forbidden Love. Cute niya no?
(Sige, lagay lang ng lagay ng mga cute and pretty pics sa blog ko... yan nalang tingnan ninyo wag na photo ko. Pagtiyagaan niyo nalang photo ko dyan sa sidebar. Yung yellow palaka...)

*****

Baka hindi na "Pagdadalaga ni Maximo Oliveros" ang pamproject ko. Wala kasi mahiram sa Video City. Baka "Nasaan Ka Man" na lang. Kung naalala ninyo, yun yung movie kung saan bigla nalang tumaas yung hibla ng buhok ni Claudine. Haunted kasi pala yung bahay kung saan nila shinoot yung scene.

*****

Gusto ko sana manood ng Mumbai thrillers sa ABC5 kaso kasabay ng News sa chan2. Medyo unrealistic yung special effects halatang computerized pero mukhang kilabot yung mga kwento. Nailipat ko lang kasi minsan yung channel. Nakita ko sandali yung episode tungkol sa picture taking contest. Yung photo na nanalo ay nagpapakita ng mukha ng isang taong inihulog mula sa mataas na floor. Nagkaroon ng sumpa yung picture na yun at sino mang gumamit ng picture na iyon para sa sariling interes ay di patatahimikin ng multo ng lalaking pinatay.

*****

Di ko alam ba't feel na feel nila yung ShikaXIno pairing. Wala naman akong nararamdamang kilig factor dun. Siguro nakabase sila sa teoryang "Opposites attract." Si Shikamaru, genius at si Ino, INO-til. (joke!) //^O^\\ ... Oy di ako nagseselos! Gusto ko kc ShikaXTayu. Syempre, may halong favoritism. Si Tayuya naman ata ang muntik na makatalo kay Shikamaru kung di lang dumating to the rescue etong si Wonder Woman Temari-chan. Ewan ko ba! Siguro nasanay lang ako na ayoko sa mga maarte. Si Ino kc puro paganda lang. Sa pagpili ng favorite characters may mga batayan rin ako. Gusto ko yung mahinhin pero mysterious kung hindi naman, yung may pagkabitchy or cute. Minsan yung may pagkalalaki yung hitsura o asta parang tulad ni Anko or Shizune. (Saludo ako kay Commander Nene, ang bagong Citizen Patrol!). May iba kasi akong gusto para kay Ino... si Choji!!! hehe. Lagi niya kasi pinupuna ang katabaan nun kaya gusto kong lunukin niya balang araw ang mga sinabi niya. Gusto ko tuloy gumawa ng kwento kung saan magiging maskulado na si Choji pagbinata na siya at maiinlab si Ino sa kanya pero di makapagdecide kung totoo ba ang feelings niya dito. (Naimagine ko kasi nung nakikipaglaban si Choji kay Jiroubou na magmumukhang manly at mature si Choji pagnag-gym siya)... Kaso mahirap matuloy ang balak kong kwento. Kelangan ko ng matinding inspirasyon para makagawa uli ako ng seryosong kwento. Bakit kasi ganun? Ang asong mataba, cute... ang pusang mataba, cute... pero pag taong mataba, baboy?

*****

INO: (may hawak na barbecue at sineseduce si Choji) Choji!!! Barbecue...
CHOJI: Barbecue!!!... (naglalaway)... Akin yan!!!
INO: Ah-ah! Habulin mo muna ako! (nagpahabol kay Choji)
(Habulan silang dalawa sa sea shore in slow motion)
CHOJI: BAR... BE... CUE... KOOO...
(Napagod si Choji kaya huminto na rin si Ino)
CHOJI: (hingal)... Please, Ino... (hingal)
INO: (nag-iisip) Hmmm... sige, pero... KISS muna!
CHOJI: Ano???!!!
(Namulang bigla si Choji. Pinagpawisan siya ng husto habang di malaman kung anong gagawin kay Inong nakapikat, nakausli na ang nguso at naghihintay ng halik. Napalunok tuloy si Choji sa kaba pero ibinaling niya ang atensyon sa BBQ na hawak ni Ino. Tahimik na humakbang si Choji upang itakas ang kanyang One and Only Baby Q.)
CHOJI: (hinablot ang BBQ) Aha! Huli ka! Akin ka na!!! (Kinagat at nilamon ito)
INO: Choji!!! Kainis ka naman eh! Ang daya-daya mo!!! Di ko akalain mas pipiliin mo pa ang barbecue over me. Bakit?! Mas masarap naman ako kesa dyan ah!!!
(Nabulunan si Choji sa mga sinabi ni Ino at unti-unting nadissolve ang paligid. Minulat niya muli ang mga mata niya at tumambad sa harap niya si Pikori.)
PIKORI: Natagpuan ka naming nakahandusay sa kanto. Gutom lang yan. Heto sky flakes. Galing yan sa sky. (Itinuro niya ang kalangitan mula sa bintana na siya namang nagliwanag at sininagan ng ilaw si Pikori. Finally, isang good deed ang nagawa niya on earth.)
CHOJI: (nilamon ang crackers in a single crack) Salamat! Wala kasi akong madaanang tindahan kanina... ah... meron ba kayong barbecue? Kahit anong pagkain basta bbq ang flavor, pwede na rin.
PIKORI: Wala. Pero ngayon ang available lang ay ... Sabaku cue...
(Biglang lumitaw sa likod ni Pikori si Gaara)
CHOJI: (nagulat... biglang natakot) S...s-sige s-salamat nalang... A...a...a-alis na ko.... M-m-may m-m-misyon p...p-pala kami. P...p...paalam... (yumuko sa kanila at tumakbo palabas ng pinto)
PIKORI: Gaara!!! Bakit mo pinatakas ang ulam natin???!!!
(Biglang nagdilim ang kalangitan...kumulog, kumidlat. Isang horror soundtrack mula sa Dracula ang maririnig sa background.)
GAARA: -_-" Teka... kelan ka pa ba naging cannibal?
PIKORI:...
(Tumahimik ang paligid. Maririnig lamang ang huni ng mga ibon. Unti-unting bumabalik sa normal ang lahat.)
PIKORI: Kelan nga ba? ...Ah... Pasensya na, nagkamali ako... Teka nga! Matignan nga muna ang ref at nagugutom lang ata ako.
GAARA: -_-"

*****

(Naglalakad si Shikamaru at Ino sa daan. Huminto sila sandali sa ilalim ng puno ng Narra, ang family tree ni Shikamaru.)
INO: Ang tagal naman ni Choji! Siguradong nakipiyesta na naman yun.
(Nasalubong nila si Pikori sa daan. Bigla siyang pumusisyon na parang makikipagkarate kay Ino.)
INO: (nagulat) Shikamaru, kilala mo ba yan? Kalaban ba natin yan? Di naman siya mukhang ninja pero... susugurin ata ako eh! (ilalabas na ang kunai)
SHIKAMARU: Wag ka mag-alala, Ino. Hindi siya kalaban. Tinotopak lang yan.
INO: Ah... okay. (tinago muli ang weapon)
SHIKAMARU: Pikori, ano naman bang bagong gimik yan?
PIKORI: (points an accusing finger at Shikamaru) Hoy Shikamaru! Ba't may kasama kang INO-til? Di mo ba alam makakasama yan sa isang genius na tulad mo?
SHIKAMARU: (sigh) Hay, heto na naman uli kami.
INO: Inutil? Sinong INO-til?!!!
(Nagbattle position na sina Pikori at Ino, ready to attack.)
SHIKAMARU: S...sandali, anong ibig sabihin nito?!
PIKORI: (tumula with proper intonations and actions) Hoy INOT, ikaw ay MAPAPANOT, dahil sa aking SABUNOT... Ingatan ang iyong ANIT, baka ikaw ay PUMANGIT, sukdulan hanggang LANGIT!
SHIKAMARU: Naku! Sinasapian naman siya ngayon ng isang makata!!!
INO: Di ko alam kung anong pakay mo, pero di ako papayag na sirain mo ang beauty ko!
(Nagsabunutan ang 2 habang di malaman ni Shikamaru kung paano sila aawatin. Kumapit si Pikori sa blonde hair ni Ino. Ang mga daliri niya'y parang mga ngipin ng nangangagat na hair iron. Nagkabuhul-buhol naman si Ino sa buhok ni Pikori dahil sa sobrang kapal nito. Para tuloy siyang goldfish na nahuli sa malaking fishing net. Isang makapagdamdaming pagtatagpo. Ito ang tinatawag na bonding... Sa gitna ng hair match, dumating rin sina Temari at Tayuya na pawang kagagaling lang rin sa isang deathmatch.)
TEMARI: Anong nangyari dito, Shikamaru?
SHIKAMARU: Aba ewan ko!!! Bigla nalang sila nagrambulan!!! Di niyo ba kayang pigilin ang dalawang yan?
TAYUYA: Pikori, sige sakalin mo pa hanggang di na makahinga yan!!! Wag mo na hayaan pang tumibok ang puso niya!!! Anak ng TV Seal naman o!... ##$#@*&^$#!!!
SHIKAMARU: Tayuya, pwede ba wag mo na siyang demonyohin pa!
PIKORI: Tayuya!!!
(Nang narinig ang boses ni Tayuya, iniwan ni Pikori si Inong hilung-hilo na at nakamake up na ng Taong Grasa style: nakafacial ng lupa, nakablush on ng alikabok at nalotionan na ng putik. Tumakbo si Piko-chan kay Tayuya at niyakap ito na parang squeeazable toy na tumutunog pag pinindot.)
TAYUYA: Ano ba!!! Anak ng chaka doll naman! Ang sabi ko siya sakalin mo at di ako!!!
TEMARI: Ano ba talagang kaguluhan ang nangyayari dito???
(Nang makabalik na sa kanyang senses si Ino ay tumayo na ito at pinagpag ang damit)
INO: (kinapa ang hair niya) Uy!!! Mukhang mas straight na ang hair ko ah!!!
PIKORI: Well, yan ang aking work of art! Look!!! Yan ang tinatawag kong economical rebonding. Gusto mo rin, Temari-mari? Mukhang kailangan mo. (hinaplos ang pigtails ni Temari)
TEMARI: ^^" Ha?! P...Parang ayoko...Thanks but no thanks nalang... (lumayo kay Pikori at baka hablutin ang hair niya w/o warning)
SHIKAMARU: Pambihira! Yan ba ang kasabihang "Beauty is pain"?
(Biglang tumalon mula sa puno si Tsuchi Kin)
SHIKAMARU: Tsuchi Kin? Kanina ka pa ba dyan?
KIN: Masyado kayong trying hard magpaganda! (ini-flip niya ang soooper long hair nya)
INO: OMG! Ang haba ng hair niya! Mas straight pa kesa sa kin!
PIKORI: Rich ka no?
KIN: Rich ang shampoo ko, hindi ako!
SHIKAMARU: Teka sandali nga lang! Ano bang pakay ninyo at andito...
KIN: (hinagisan si Shikamaru ng shuriken na muntik na madaplisan sa pisngi) Tumahimik ka!
SHIKAMARU: ...Ano bang ginawa kong masama!!! Kung naghihiganti lang kayo, lilinawin ko lang na di ko ginustong makipaglaban sa inyo noon. Trabaho lang walang personalan!
PIKORI: Akala mo lang wala, pero meron meron meron!!!
SHIKAMARU: Di kita maintindihan, Pikori! Di naman tayo magkaaway ah. Bakit ba lagi mo akong inaaway?
PIKORI: Ayaw ko kasi maging INO-til ka!!!
INO: Ba't ako napasali dyan ha?!
SHIKAMARU: Pero tandaan mo, isa ka namang FOOL house resident!
PIKORI: Kaya nga eh! Kaya kelangan ko ng isang genius na magshe-share ng knowledge sa akin... Dahil ako... ako'y... ako'y...
(May binulong kay Tayuya. Pinatugtog ni Tayuya sa flute ang request niya.)
PIKORI: (biglang kumanta at sumayaw) Sumusunod sa galaw mo, sumusunod sa galaw mo...
INO: (tinulak si Piko at naki-mtv na rin) Instant ayos! Instant ayos! Parang magic talaga, kinamay lang umayos na...
TEMARI: (hinila si Ino sa buhok at nakijoin na rin) Walang sabit di tulad ng iba, pumuporma lang naman sila...
KIN: (sinipa si Temari at nagpakastar) Owooo... straight na natural at di mahal. Mag-eenjoy kang matagal...
(Pabalik na si Choji nang matanaw niya mula sa malayo ang pagshoshowdown ng mga wannabe Rejoice Girls sa harap ni Shikamarung litung-lito at gulung-gulo na. Si Tayuya naman ang nagpapatugtog ng mga shampoo commercial jingles na kinababaliwan ngayon sa Pinas. Ini-enjoy ni Choji ang hair story turned into a mini movie habang kumakain ng all-time favorite niyang potato chips.)
CHOJI: Uy... (nguya)... reunion pala ng mga babae sa buhay ni Shikamaru... (nguya) ... Di ko akalain may pagkaplayboy pala ang kaibigan ko... (nguya)...
(Maya-maya ang mga femme fatales ay ala-music video na ng "You Did It Again" ni Kylie Minogue, kung saan ang mga iba't ibang katauhan ni Kylie ay nag-aagawan at nagbubrutalan na sa harap ng camera. Si Tayuya na hingal na sa kaka-flute ay di nakatiis kaya nakisali na rin sa sugapaan. Grabe ang fighting scenes parang mala-Exodus ang special effects.)
SHIKAMARU: Choji!!! CHOJIIII!!!!
(Nakita ni Shikamaru si Choji kaya kinawayan niya ito para humingi ng tulong pero pinagkamalan lang ito ni Choji na friendly wave kaya kumaway lang ito pabalik)
SHIKAMARU: Wala na akong pag-asa... di na ko makakatakas ng buhay nito!!!
(Inabot ng ilang oras ang giyera ng mga diyosa ng Encantadia kaya di nagtagal napagod na rin sila. Mukhang nag-pink cream silk ang bawat isa sa kanila dahil sa girl power nila. Anyway, pwede sana pang Sunsilk touch flicks ito kung di lang sana ibang brand ng shampoo commercial ang ginamit nilang soundtrack.)
PIKORI: Gusto ko na umuwi...
TAYUYA: Wala rin naman tong patutunguhan!
TEMARI: Ano... cease fire na?
KIN: Ubos na ang chakra ko... di ko na kaya. (uminom ng baon niyang Enerva, ang energy drink ng mga kababaihan)
INO: Paano yan... taralets na!
(Nag-akbayan ang mga girls habang naglalakad pauwi. Iniwan nila si Shikamarung nadrain out ang energy at lupaypay na nakaupo sa good old tree. Nilapitan siya ni Choji.)
CHOJI: Uy Shikamaru, ang swerte mo naman... Shikamaru? Shikamaru?!
SHIKAMARU: (hinablot ang kwelyo ni Choji) Nakita mo ba yun??!!! Nakakatakot silang mga babae!!! Di ko na kaya ito!!! Uuwi na nga ako pero di pa matatapos ang kalbaryo ko... si mama naman ang makakaharap ko!!! O hindeee!!!
(Umuwing praning si Shikamaru kaya kailangan pang alalayan ni Choji. Tsk... tsk... tsk... kawawang Shikamaru. Ang mga girls naman ay kinakanta nila sabay-sabay sa daan ang Mad Monster Bem, ang karaoke song sa Kare Kano.)
INCREDIBLE GIRLS: (sings) ...Yami ni kakurete ikiru... Oretacha youkai ningen nanosa... Hitoni sugata wo miserarenu... Kemono no you na kono karada... Hayaku ningen ni naritai!
Kurai sadame wo ukidobase... Bemu ? Bera ? Bero (Ahh!)... Youkai Ningen!

*****
Pasensya na sa mga sinisingit kong dialogues. Ka-adik kasi, di ko mapigilan ang utak ko sa pagprocess. Feeling ko nakakabonding ko mga Naruto characters sa sarili kong mundo. Tuwing nanonood tuloy ako ng Naruto, parang may pinagsamahan na kami. Have a shizophrenic day! //^___^\\